نوشته های یک مسلمان تازه مسلمان

گاهی تنها حامیت میشه خدا وقتی که زیر پاتو همه خالی میکنن وقتی که کل دنیا رو سرت خراب میشه 

دیگه نمیدونی زنده ای یا مرده نمیفهمی چی به چیه فقط میخوای فراموشی بگیری و زودتر این روزها رد بشه یه جا همون اولا میگی اخه خدا چرا من چرا من باید اینجوری بشم .... شاید خدا بهترین دوستمو از زندگیم حذف کرد تا به من بهترشو بده خدایا راضیم به رضای تو ... فقط باید یادمون باشه اگه گله کردیم اگه چیزی از روی عصبانیت به خدامون گفتیم یادمون باشه بازم همون پشتمونه بازم همون تنها تکیه گاهته بازم همونه که مهمی براش 

خدایا حکمتتو شکر خیلی دوست دارما ولی چرا ؟ یهو چی شد ؟ 

ولی یه چیزی یادگرفتم که روی هیچ حرفی بجز حرف خدام اعتماد نکنم اخه یه روز خوب تنها میشم اگه قرار باشه به حرف بقیه هم اعتماد کنم . خدا خیلیا رو ساده افرید واسه اینکه به خیلیا بفهمونه هنوز مهربونی و سادگی و انسانیت نمرده ولی ولی بعضیا فک میکنن خدا ما ساده هارو افرید تا اونا بتونن ازمون سو استفاده بکنن تا بتونن بشکننمون و شاد بشن ولی نمیدونن ممکنه ما به روی خودمون نیاریم و هیچی نگیم ولی قلبمون وقتی بشکنه از اعماقش اه بلندی به گوش اون بالایی میرسه اینقدر بلند که شماهایی که باهامون این کارو کردین فک میکنین نشنیدینا ولی از بلندیش درجا کر شدین 

خدایا همینجا بگم همرو سپردم به خودت دیگه نه آه میکشم و نه نفرین فقط به خودت میسپرمشون به تویی که از رگ گردن هم بهم نزدیک تری

« من خدایی را دارم که به همنگام غمم میگرید و به هنگام شادی ام میخندد »